ΚΑΘΕ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΗ - 4ο Νηπιαγωγειο Μεγαλόπολης …

           4^ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ

¨ΚΑΘΕ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΗ..."

 Πρώτες μέρες στο σχολείο και στα πρόσωπα ζωγραφισμένα ανάμεικτα συναισθήματα…! Ένα κουβάρι με σχοινί ήταν αυτό που μας βοήθησε να χαλαρώσουμε..να γνωριστούμε..και να ενωθούμε σαν ομάδα!!

 Το κουβάρι με το σχοινί άρχισε να περνάει από χέρι σε χέρι. Όποιος παίρνει το κουβάρι λέει το όνομά του, κρατάει με τα χέρια του το σχοινί που ξετυλίγεται και δίνει το κουβάρι στο παιδί που κάθεται δίπλα του…(Αξίζει να σημειώσω εδώ πως το σχοινί στα χέρια μας έκρυβε με μεγάλη επιτυχία την ανασφάλεια μας καθώς απασχολούσε τα δάχτυλά μας καθώς μιλούσαμε και εξυπηρετούσε στο να είναι κατεβασμένο το κεφάλι μας προς τα χέρια μας!!!)  Όταν το σχοινί περάσει απ΄ όλα τα παιδιά, το κουβάρι καταλήγει εκεί όπου ξεκίνησε. Όλα τα χεράκια των παιδιών κρατάνε το σχοινί και ουσιαστικά ένας κύκλος έχει σχηματιστεί! Τότε ακουμπάμε το σχοινί μπροστά στα πόδια μας στο πάτωμα και κάνουμε ένα βήμα μπροστά ώστε να μπούμε μέσα στον κύκλο!

 Καθισμένοι οκλαδόν μέσα σε αυτόν τον κύκλο του σχοινιού, παίζουμε κάθε μέρα παιχνίδια γνωριμίας: λέμε τα ονόματά μας, κυλάμε την μπάλα, λέμε το αγαπημένο μας χρώμα, διαβάζουμε παραμύθια σχετικά με την πρώτη μέρα στο σχολείο, τραγουδάμε, μιμούμαστε κινήσεις, γινόμαστε ομάδες σύμφωνα με το χρώμα της μπλούζας μας και άλλα απλά κριτήρια, παίζουμε με ένα  «μαγικό σεντόνι» που κουκουλώνει παιδιά και ψάχνουμε να βρούμε ποιος εξαφανίστηκε και γενικά παίζουμε διάφορα άλλα απλά παιχνίδια που όμως τόσο σημαντικά είναι για να χαλαρώσουμε, να γνωριστούμε, να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον και να εξοικειωθούμε μεταξύ μας!

 Τις επόμενες μέρες, με το σχοινί αυτό παίξαμε τον «ιστό της αράχνης»-τον οποίο μετονομάσαμε σε ιστό φιλίας- όπου το σχοινί πέρναγε και δενόταν στα δαχτυλάκια των παιδιών. Όποιος δενόταν στο σχοινί γινόταν φίλος με τους υπόλοιπους «δεμένους». Κάθε παιδί που έδενε το δάχτυλό του έλεγε το όνομά του και επέλεγε σε ποιο παιδί θα συνεχίσει το σχοινί! Μέσα στον κύκλο δημιουργήθηκε ένας ιστός σαν της αράχνης και φυσικά όλα τα παιδιά δέθηκαν με αυτό!

Μια μέρα προσθέσαμε και χάντρες στο καθημερινό μας παιχνίδι με το σχοινί. Κάθε παιδί λοιπόν έπαιρνε το κουβάρι με το σχοινί, πέρναγε μέσα μια χάντρα κι έλεγε το όνομά του ή το όνομα του διπλανό του! 

 Όταν όλοι με τη σειρά πέρασαν μέσα από μια χάντρα, είχαμε κάτι σαν «μεγάλο βραχιόλι» όπως είπαν τα παιδιά… κι όπως ήταν αναμενόμενο..όλοι ήθελαν να το πάρουν και να το φορέσουν. Έτσι για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι φτιάξαμε τα δικά μας βραχιόλια..και με αυτόν τον τρόπο θα κουβαλάμε όλοι πάνω μας ένα κομμάτι από αυτό το σχοινί που μας βοήθησε τις πρώτες μας μέρες στο σχολείο, να γίνουμε φίλοι! (Τα βραχιόλια αυτά τα φοράνε ακόμα τα παιδιά και παραμένουν το ίδιο ενθουσιασμένα με την ιδέα!)

 

Έχοντας τώρα κάτι να μας συνδέει με την υπόλοιπη ομάδα θέλαμε να μάθουμε κι άλλα περισσότερα πράγματα για κάθε έναν φίλο μας ξεχωριστά! Έτσι συμφωνήσαμε να φέρνουμε τα αγαπημένα μας πράγματα από το σπίτι (παιχνίδια-βιβλία-cd-dvd-φωτογραφικά άλμπουμ) και να τα παρουσιάζουμε στους νέους μας φίλους! Για να είμαστε δίκαιοι ακολουθήσαμε τη διαδικασία της κλήρωσης για να δούμε ποια δύο παιδιά θα φέρουν την επόμενη μέρα στην τάξη τα αγαπημένα τους πράγματα. Τα παιδιά που κληρώθηκαν πήραν τις δύο χάρτινες σακούλες που είχα φτιάξει για αυτό το σκοπό, μαζί και με ένα σημείωμα για τους γονείς τους! Την επόμενη μέρα όλο ενθουσιασμό τα δυο παιδιά με τη σειρά παρουσίασαν τα αγαπημένα τους πράγματα, εξήγησαν και αιτιολόγησαν την επιλογή αυτών των αντικειμένων ως αγαπημένων τους και έπειτα τα μοιράστηκαν με την υπόλοιπη ομάδα προκειμένου να παίξουν! 

 

 

Για να μπορέσουν όλα τα παιδιά να παίξουν με τα παιχνίδια αυτά..συμφωνήσαμε να χωριστούμε σε ομάδες!!Οι ομάδες προέκυψαν αφού τα παιδιά διάλεξαν ένα καπάκι από μαρκαδόρο..όσοι είχαν το ίδιο χρώμα καπάκι, μπήκαν στην ίδια ομάδα! (Οι ομάδες των χρωμάτων συνεχίζουν να λειτουργούν στην τάξη μας για διάφορες δραστηριότητες!)

 

 Σε ομάδες χωρίστηκαν και τα παιχνίδια που μας έφεραν τα δυο παιδιά, πχ. ομάδα με αυτοκινητάκια-ομάδα με κουκλάκια-ομάδα με βιβλία-ομάδα με  dvd- ομάδα με cd κτλ. Για να μπορέσουν όλες οι ομάδες να περάσουν από όλες τις ομάδες παιχνιδιών συμφωνήσαμε ότι κάθε ομάδα παιδιών θα παίζει σε κάθε ομάδα παιχνιδιών για περίπου 10’.Όταν χτυπούσε το ντέφι σήμαινε ότι ο χρόνος παραμονής τους στο παιχνίδι τελείωσε και οι ομάδες των παιδιών πήγαιναν κυκλικά σαν ρολόι στη διπλανή ομάδα παιχνιδιού.

 

 Όταν όλοι είχαν παίξει με όλα τα παιχνίδια, κάναμε μια προσωπική λίστα για τα δυο παιδιά που μας παρουσίασαν τα αγαπημένα τους πράγματα..καταγράφαμε τι μας έφεραν και σκεφτόμασταν κάτι θετικό, δηλαδή μια φιλοφρόνηση να τους αφιερώσουμε. (Τις λίστες αυτές τις χρησιμοποιούμε τώρα για το παιδί που γίνεται βοηθός! Όποιος κληρώνεται βοηθός, του καρφιτσώνουμε στον πίνακα της παρεούλας την προσωπική του αυτή λίστα και του ξαναδιαβάζουμε την φιλοφρόνηση που είχαν πει τα παιδιά γι αυτόν. Ή ίσως και να συμπληρώσουμε κάτι στη φιλοφρόνηση αν τα παιδιά έχουν κάτι καινούριο και διαφορετικό να πουν). Η διαδικασία συνεχίστηκε ώσπου όλοι να παρουσιάσουν τον εαυτό τους μέσα από τα αγαπημένα τους πράγματα! Κάθε πρωί δύο παιδιά παρουσίαζαν και κάθε μεσημέρι δύο άλλα παιδιά έπαιρνα τις χάρτινες σακούλες σπίτι τους! Η διαδικασία αυτή έκανε τα παιδιά να νιώθουν πολύ όμορφα, τους τόνωνε την αυτοπεποίθηση και τα ενθάρρυνε να παρουσιάζουν κάτι μπροστά στην ολομέλεια χωρίς ντροπή και δισταγμό!!Έπίσης ενίσχυσε το δεσμό της φιλίας μεταξύ τους, καθώς συνειδητοποιούσαν μέρα με τη μέρα πόσα πολλά κοινά έχουν μεταξύ τους..πως δηλαδή έχουν τα ίδια ή παρόμοια παιχνίδια και πως αγαπάνε τα ίδια πράγματα!!

Κι έτσι όπως είχαν τα παιδιά αλληλεπιδράσει σε ομάδες τόσες μέρες μεταξύ τους… δεν υπήρχε καλύτερη αφορμή για να θέσουμε τους κανόνες στην τάξη μας και να συνάψουμε το παιδαγωγικό μας συμβόλαιο!!!Συζητήσαμε λοιπόν για το πώς τους φάνηκε το παιχνίδι στις ομάδες, αν κάτι δεν τους άρεσε, αν κάτι τους ενόχλησε, τι δεν θέλουν να τους κάνουν οι άλλοι..και πως γενικά πιστεύουν πως θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι στην τάξη μας!!Καταγράψαμε τις ιδέες τους και τις υπογράψαμε όλοι, όπως κάνουν και οι μεγάλοι με τα συμβόλαιά τους!

 

Επίσης συμφωνήσαμε να μιλάμε όλοι με όμορφες λέξεις μεταξύ μας και γι αυτό φτιάξαμε το βάζο με τις γλυκές κουβέντες

 

Μέσα από όλες αυτές τις δραστηριότητες τα παιδιά είχαν έρθει συναισθηματικά  αρκετά κοντά! Είχαν γνωριστεί μεταξύ τους, ένιωθαν όμορφα, ένιωθαν ασφαλή κι είχαν αρχίσει να λειτουργούν μέσα σε ομάδες χωρίς καν να το καταλάβουν. Μάλιστα σε άσχετες χρονικές στιγμές αγκαλιάζονταν μόνα τους κι έλεγαν «σ΄αγαπώ» το ένα στο άλλο! 

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

1. 1.      Κουρμούση, Ν., Κούτρας, Β.(2011). Βήματα για τη Ζωή. Αθήνα: Παπαζήση.
2. 2.      Κάντζου,Ν., Δημηλάκη,Ρ.,Λαμπρινέα,Ζ.(2010).Ο Κήπος των  Συναισθημάτων.Αθήνα:  Δίπτυχο .
3. 3.      Ραμαντάνη,Κ.(2012). Οι Κανόνες της τάξης μας μέσα από ένα συμβόλαιο. Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τ.89,σσ.86-88.
4. 4. Σουλελέ,Ι.(2012). Μια μέρα στην ακρογιαλιά. Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τ.89,σσ.89- 92.    
5.  Η Καρκασίδου,Ε. (2013). Η Συμβολή της Θετικής Ψυχολογίας στην Εκπαίδευση και η ανάδειξη θετικών συναισθημάτων.Τρίπολη: Σημειώσεις από την ημερίδα της Σχολικής Συμβούλου.