" ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΡΝΟΥΜΕ" -Νηπιαγωγείο Παράλιου Άστρους

"ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΡΝΟΥΜΕ"

Αφού η αρχή είναι το ήμισυ του παντός… τον πρώτο καιρό στην τάξη μας ασχοληθήκαμε με δραστηριότητες και παραμύθια που είχαν σχέση με την ψυχική υγεία των παιδιών και θα έβαζαν τις βάσεις για μια ομαλή επαφή – γνωριμία και συνεργασία μεταξύ των παιδιών.

Στόχος μας είναι τα παιδιά να εκφραστούν θετικά, να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον, να αποδεχθούν την ύπαρξη ο ένας του άλλου στον ίδιο χώρο, να δημιουργηθεί δηλαδή ένα κλίμα αποδοχής και συνύπαρξης και να μπουν οι βάσεις ώστε να καλλιεργηθούν μεταξύ τους φιλικές σχέσεις.

Δραστηριότητες 

• Μια από εκείνες τις μέρες  συγκεντρωθήκαμε σε κύκλο και διαβάσαμε το παραμύθι «Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε». Όταν ολοκληρώθηκε η ανάγνωση του παραμυθιού, ακολούθησε συζήτηση και ανάλυση των όσων είχαμε ακούσει. Συμφωνήσαμε πως τα χέρια δεν είναι για να χτυπάμε κι αρχίσαμε να σκεφτόμαστε κι άλλα όμορφα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια μας. χαιρετηθήκαμε κουνώντας τα χέρια μας – χαϊδέψαμε τον διπλανό μας – στείλαμε φιλάκια – κάναμε τα χέρια μας καρδούλες – χτυπήσαμε την παλάμη μας με τον διπλανό μας (το γνωστό «κόλλα το») – κάναμε με τα χέρια μας το" ένας για όλους και όλοι για έναν", ενώνοντάς τα και διάφορα άλλα…

• Στη συνέχεια χρησιμοποιήσαμε τα χέρια μας για να φτιάξουμε όλοι μαζί ένα κολλάζ που θα μας θυμίζει τα όσα είχαμε μάθει. Γι αυτό βουτήξαμε την παλάμη μας σε δαχτυλομπογιές και κάναμε ένας ένας με τη σειρά το αποτύπωμα της παλάμης μας! Ύστερα κόψαμε καρδούλες και τις κολλήσαμε στο κέντρο κάθε παλάμης, αφού όπως είπαμε τα χέρια μας είναι για να δίνουν αγάπη κι όχι για να δέρνουμε τους άλλους!

• Ύστερα, ακούσαμε από του youtube και χορέψαμε το τραγούδι «Εγώ κι εσύ μαζί» των Αλκίνοο Ιωαννίδη και Τζίμη Πανούση http://www.youtube.com/watch?v=tuTBn46lfZE

και το «Υπάρχουν χέρια» των Locomondo  

http://www.youtube.com/watch?v=m9FbLCtWeC0.

• Τέλος ,εκφραστήκαμε αυτοσχεδιάζοντας. Όλοι μαζί χορέψαμε ελεύθερα στο χώρο με το άκουσμα χορευτικής μουσικής …όταν η μουσική σταματούσε τα παιδιά έμεναν αρχικά ακίνητα… ο χορός συνεχιζόταν και στο επόμενο σταμάτημα της μουσικής τα παιδιά γίνονταν ζευγάρια. Η μουσική άλλαζε, τα ζευγάρια χόρευαν και όταν κάθε φορά η μουσική σταματούσε, τα ζευγάρια έκαναν διάφορα πράγματα ακουμπώντας τα χέρια τους… πχ. χαϊδεύουν τα μαλλιά ο ένας του άλλου – ενώνουν τις παλάμες τους – ενώνουν κάθε ένα τους δαχτυλάκι - λένε μυστικά στο αυτί κρύβοντας με το χέρι τους – πιάνονται αγκαζέ και τέλος  περπατούσαν όλα τα ζευγάρια προς μία φανταστική σπηλιά… Εκεί συναντούσαν τα  υπόλοιπα ζευγάρια και πιάνονταν αγκαζέ με όποιο ζευγάρι συναντούσαν στο δρόμο τους.. Στο τέλος βρέθηκαν να είναι όλοι αγκαζέ μεταξύ τους. Κάθισαν  να ξεκουραστούν και απόλαυσαν  το άκουσμα μιας ήρεμης μουσικής.

Αξιολόγηση
K ατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων τα πρόσωπα των παιδιών έδειχναν να είναι ιδιαίτερα χαρούμενα, ευχαριστημένα και χαμογελαστά και κατά τη διάρκεια των αυτοσχεδιασμών τα σώματά τους έδειχναν χαλαρά και με διάθεση να προσεγγίσουν φιλικά τους υπόλοιπους.

Βιβλιογραφία:

1.Αγκάσι, Μ. (2007).Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε. Αθήνα:  Μεταίχμιο

2. Κάντζου Ν., κ.ά.(2009). Ο κήπος των συναισθημάτων.Αθήνα; Δίπτυχο