"ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ" Νηπιαγωγείο Αγίου Ανδρέα- Πραστού

ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ-ΠΡΑΣΤΟΥ

ΤO ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

       "Το σπίτι των παιδιών" είναι ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα αντιμετώπισης της παιδικής επιθετικότητας για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (και συγκεκριμένα για το Δημοτικό) από το κέντρο Πρόληψης ΠΥΞΙΔΑ σε συνεργασία με το ΚΠΝΝΑ (πρώην ΟΚΑΝΑ).  Πριν χρησιμοποιήσουμε το προαναφερόμενο υλικό εκπαιδευτήκαμε σε αυτό από τους ειδικούς του κέντρου

Στόχος: Να βοηθήσει τα παιδιά να αναγνωρίσουν τις αντιλήψεις τους για την επιθετικότητα και να βρουν άλλους τρόπους έκφρασης των συναισθημάτων τους.

Επιμέρους Σκοποί: -Να οριοθετούν τη συμπεριφορά τους.

             -Να επιλύουν συγκρούσεις.

             -Να ακολουθούν κανόνες.

             -Να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες και να    

              αναπτύξουν ικανότητες συνεργασίας.

             -Να διαβάζουν πληροφορίες σε πίνακες καταγραφής και      

              συγκεκριμένα σε πίνακες διπλής εισόδου.

             -Να αξιοποιούν την τεχνολογία.

             -Να "πειραματίζονται" με διάφορα υλικά και χρώματα               για να σχεδιάζουν και να ζωγραφίζουν.

             -Να αναπτύσσουν την κινητικότητά τους.

             -Να αναπτύσσουν τις δεξιότητες και τις ικανότητες που απαιτούνται για να εκτελούν ,τραγουδώντας και παίζοντας διάφορα μουσικά όργανα.

             -Να συνθέτουν ιστορίες με ή χωρίς καθοδήγηση και περιορισμούς.

      Το πρόγραμμα αποτελείται από 12 ενότητες. Στην παρούσα εργασία θα παρουσιάσουμε τις δύο πρώτες ενότητες, στις οποίες υλοποιήσαμε αρκετές ομαδικές δραστηριότητες.

 

·         Η 1η ενότητα έχει τίτλο "Γνωριζόμαστε με την ομάδα".  Αρχές Οκτωβρίου συντάξαμε το συμβόλαιο της τάξης, το οποίο αποτελείται από πέντε κανόνες, Εστιάσαμε στο τρίτο κανόνα  ο οποίος  έλεγε, ότι όλοι είμαστε φίλοι (δεν κοροϊδεύουμε, δε χτυπάμε, δεν κλωτσάμε....)

 

·         Η 2η ενότητα έχει τίτλο "Κατασκευάζοντας το σπίτι των παιδιών".

 

      Στη γωνιά της συζήτησης ρωτήσαμε τα παιδιά αν ξέρουν πως χτίζεται ένα σπίτι και αν νομίζουν ότι μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να το κάνει. Συνεχίσαμε με την ερώτηση τι νομίζουν ότι θα συμβεί αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πρέπει να δουλέψουν μαζί, αρχίσουν να τσακώνονται. Μας απάντησαν ότι το σπίτι τους δε θα τελείωνε ποτέ. Τέλος τα ρωτήσαμε αν θα ήθελαν και αυτά να κάνουν ένα δικό τους σπίτι. Τους ζητήσαμε να βάλουν τη φαντασία τους να δουλέψει και ξεκινήσαμε. Πραγματικά ακούστηκαν πολλές και πρωτότυπες ιδέες και καταγράφηκαν όλες.
 

    Τελικά μετατρέψαμε το κουκλόσπιτο σε σπίτι των παιδιών.

Αποφασίσαμε να κολλήσουμε στη σκεπή του ομαδικές ζωγραφιές και οριοθετήθηκε ο χώρος της κάθε ομάδας. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε πέντε ομάδες των 3-4 ατόμων και η κάθε ομάδα ανέλαβε να δώσει το δικό της όνομα. Τα παιδιά αποφάσισαν να δώσουν στις ομάδες τους αριθμούς. Ο διαχωρισμός σε ομάδες έγινε από την εκπαιδευτικό της τάξης. Στην ίδια ομάδα έμπαιναν παιδιά που δεν έπαιζαν μαζί ή αυτά που τσακώνονταν. Μέσα από το συγκεκριμένο διαχωρισμό θέλαμε να βάλουμε τα παιδιά στη διαδικασία να γνωρίσουν τον "άλλον" όχι ως εμπόδιο αλλά ως συνεργάτη.

    Η κάθε ομάδα θα μπορούσε να συμμετέχει στην διακόσμηση του σπιτιού τους -μετά το διάλειμμα-  μόνο αν είχε καταφέρει να μην παραβιάσει τον παραπάνω κανόνα. Αν δε τα κατάφερνε  δε θα μπορούσε να ζωγραφίσει και το χαρτί της θα έμπαινε λευκό στη σκεπή.

 

 Το κάθε παιδί κατά τις ελεύθερες δραστηριότητες έπαιζε με την ίδια ομάδα  σε διαφορετική γωνιά κάθε μέρα και μόνο αν κατάφερνε την προηγούμενη ημέρα να κάνει ζωγραφιά για την σκεπή έμπαινε "στο σπίτι των παιδιών" προκειμένου να ασχοληθεί με την έκπληξη που τα περίμενε.

 

    Την Δευτέρα τα παιδιά βρήκαν μέσα στο κουκλόσπιτο ένα καλάθι με τέσσερα μουσικά όργανα. Έπρεπε να αποφασίσουν ποιο μουσικό όργανο θα έπαιρνε ο καθένας και ποιο τραγούδι θα τραγουδούσε η ομάδα τους στην ολομέλεια.





 


 

    

 
Αν έφταναν στην ολομέλεια και υπήρχαν διαφωνίες θα έπρεπε να αποχωρήσουν, ώστε να συσκεφθούν, προκειμένου να δουν, τι δε πήγε καλά και τι θα μπορούσαν να κάνουν, ώστε να  καταφέρουν να πάρουν μια απόφαση. Είχαν μία και μόνο ευκαιρία να τα καταφέρουν. Αν αυτό δεν μπορούσε να επιτευχθεί δεν είχαν το δικαίωμα να παρουσιάσουν το αποτέλεσμα της εργασίας τους στην ολομέλεια.

 Η πρώτη ομάδα μας τραγούδησε το "μήλο μου κόκκινο", η δεύτερη το "θαλασσινό τριφύλλι", η τρίτη το "έλα να νοιώσεις πως είναι η ζωή", η τέταρτη τον  "αετό" και η  πέμπτη το "μάγειρα".

   








Την Τρίτη , βρήκαν ένα καλάθι με τέμπερες και πινέλα. Έπρεπε η κάθε ομάδα να αποφασίσει τι θα ζωγράφιζε σε ένα χαρτί που κάλυπτε όλο το καβαλέτο.

 

 

     Την Τετάρτη  μέσα στο καλάθι υπήρχαν οι ζωγραφιές που είχαν κάνει την προηγούμενη ημέρα. Έπρεπε να αποφασίσουν να μας πουν μία ιστορία, όπου υπήρχε ένα πρόβλημα και τι λύση θα έδιναν σε αυτό.

Η πρώτη ομάδα μας είπε: Ένα λουλούδι αρρώστησε γιατί δεν είχε νερό να πιει. Οι φίλοι του τα άλλα λουλούδια παρακάλεσαν τον ήλιο να τους βοηθήσει. Τότε αυτός παρακάλεσε τους φίλους του τα σύννεφα να ρίξουν βροχή για να ξεδιψάσει . Ο ήλιος επειδή ήταν πολύ χαρούμενος τους έριξε χρυσόσκονη.

 

Η δεύτερη ομάδα μας είπε: Ένας γερανός πήγε σε ένα χαλασμένο σπίτι πήρε το παράθυρο το πήγε  σε ένα συνεργείο και το έφτιαξε. Όταν πήγε να το βάλει στη θέση του πάτησε το παιδάκι που ήταν πίσω του και δε το είδε Ο γερανός φόρτωσε το παιδάκι και το πήγε στο νοσοκομείο για να γίνει καλά.

 

 

 

Η τρίτη ομάδα μας είπε: Το σπιτάκι γκρεμίστηκε γιατί ήταν παλιό.  Φώναξε λοιπόν το γερανό από την δεύτερη ομάδα και το ξαναέχτισε πάλι για να έχει το παιδάκι ένα σπίτι.



  

H τέταρτη ομάδα μας είπε: Ο ήλιος αρρώστησε γιατί είχε κρυώσει. Το παιδάκι ανέβηκε στον ουρανό, τον πήρε, τον πήγε στο γιατρό και αυτός τον εξέτασε. Το παιδάκι τον πήρε στο σπίτι του , του έδινε τα φάρμακά του και μόλις έγινε καλά τον πήγε πάλι στον ουρανό. 








 

Η πέμπτη ομάδα μας είπε: Στο δάσος που υπήρχαν λουλούδια και δέντρα έπιασε φωτιά. Τα παιδάκια κουβάλησαν γρήγορα νερό και την έσβησαν. Και ο ήλιος φυσούσε δυνατά για να τους βοηθήσει να τη σβήσουν πιο γρήγορα.

     Την Πέμπτη  , βρήκαν μια ζωγραφιά με παιδιά να τρέχουν. Τους εξηγήσαμε ότι πριν βγούμε στην αυλή θα έπρεπε να σκεφτούν ποια κίνηση θα έκανε η ομάδα τους και ποιος από την ομάδα θα έμπαινε πρώτος για να την δείξει στα υπόλοιπα παιδιά. Η δεύτερη και η τρίτη ομάδα δεν είχαν το δικαίωμα να συμμετέχουν αφού την προηγούμενη ημέρα είχαν τοποθετήσει λευκό χαρτί στη σκεπή του "σπιτιού των παιδιών"
 







 
 

      Την Παρασκευή βρήκαν μια εικόνα που έδειχνε έναν υπολογιστή. Αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσαν να παίξουν ένα παιχνίδι στον υπολογιστή και συγκεκριμένα στο G Compris ή στο tuxpaint εκτός από την δεύτερη ομάδα που και πάλι δεν είχε καταφέρει να κάνει ζωγραφιά.


           

         Συζητούμε με ποιο τρόπο θα καταγράφαμε το αποτέλεσμα της συνεργασίας των ομάδων. Κατασκευάσαμε  ένα πίνακα διπλής εισόδου.  Οριζόντια γράψαμε τις ημέρες  και κάθετα τους αριθμούς που αντιστοιχούσαν στην κάθε ομάδα.  Τον τοποθετήσαμε πάνω στο κουκλόσπιτο και η καταγραφή θα γινόταν κάθε μεσημέρι πριν την ώρα της αναχώρησής μας, για μία εβδομάδα. Η ομάδα που θα τα κατάφερνε, θα συμπλήρωνε στο πίνακα τον αριθμό 1 ενώ η ομάδα που θα έβαζε λευκή ζωγραφιά  τον αριθμό  0.  Η ομάδα που θα έπαιρνε 0 σήμαινε ότι δε θα είχε το δικαίωμα την επόμενη ημέρα, την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων, να παίξει μέσα στα σπίτι, όπου συμφωνήσαμε ότι μία έκπληξη θα τα περίμενε κάθε μέρα. Η ομάδα που στην καταμέτρηση θα συμπλήρωνε τη μεγαλύτερη βαθμολογία θα ήταν η νικήτρια.




 

 

Αξιολόγηση Προγράμματος

 Το μέρος του προγράμματος που υλοποιήθηκε , δουλεύτηκε με ομάδα 17 παιδιών, εκ των οποίων όλα είναι νήπια. Παρόλο που το συγκεκριμένο πρόγραμμα απευθύνεται σε παιδιά του δημοτικού, εμείς διαπιστώσαμε ότι με τις κατάλληλες προσαρμογές δουλεύεται άνετα και με παιδιά νηπιαγωγείου Το ενδιαφέρον των παιδιών ήταν έντονο και αμείωτο, καθώς όλη την εβδομάδα ασχολούνταν με πολύ δελεαστικές δραστηριότητες και μόνο ομαδικές.  Κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να μην παραβιάσουν τον κανόνα 3 αφού μόνο έτσι θα κατάφερναν να ασχοληθούν με όλα αυτά που περιγράψαμε.  Το σημαντικό ήταν ότι μέσα από παιγνιώδεις δραστηριότητες,  μπορούσαν πλέον να επιλύουν τα προβλήματά τους με ένα τρόπο τελείως διαφορετικό από αυτό που μέχρι τώρα γνώριζαν. Κατανόησαν ότι υπάρχουν εναλλακτικές μέθοδοι αντιμετώπισης των προβλημάτων και άρχισαν να τις αναζητούν. Χρησιμοποιούσαν πλέον περισσότερο το λόγο και έμαθαν να εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους για οτιδήποτε τα ενοχλούσε.

Στο τέλος τα ίδια μας πρότειναν να συνεχίσουμε  "το σπίτι τους" γιατί δεν είχε ολοκληρωθεί η διακόσμηση όλης της σκεπής του. 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-          Κυριακίδου, Μ., Φυλακτού,Κ. (2006).                              Αθήνα: ΠΥΞΙΔΑ